در مشگلات چطور عمل میکنی

همه ما انسان ها در زندگی تجربه مشگلات داشتیم. هر کسی که در این دنیا زندگی میکند یکسری مشگلات دارد حالا یکی مشگلات و مسائل بیشتری در زندگی اش دارد و یکی کمتر ولی می توان مطمئن بود که هیچ انسان بی میشگلی در این دنیا زندگی نمی کند.

آنتونی رابینز در کتاب به سوی کامیابی میگوید” همه ما انسان ها مشگلات و دغدغه های خودمان را داریم فقط یک دسته از آدم ها هستند که هیچ مشگلی ندارد و اون کسانی هستند که در  گورستان ها خوابیده اند.

نوع نگاه به مشگلات

هیچ کسی از داشتن مشگل استقبال نمی کند  زمان مشگلات افراد به دو دسته تقسیم میشوند. دسته اول کسانی هستند که مشگل باعث توقف و مانع این میشود که کاری انجام دهندو زمانی که مشگل پیش می آید زمین و زمان را مقصر جلوه میدهند و سعی میکنند که انگشت اتهام را به سمت دیگران دراز کنند بنابراین چون نمی پذیریند و خودشان را جدا می کنند بنابراین کاری هم انجام نمی دهند

اما دسته دوم کسانی هستند که می پذیرند که خودشان به دلیلی ممکن است که باعث این مشگل شده اند بنابراین سعی میکنند کاری در راستای ان انجام بدهند و سعی نمیکنند نقش قربانی بگیرند. این دسته از افراد می گویند که همه مشگل دارند و ما در این دنیا زندگی میکنیم که این مشگلات را حل کنیم و معتقدند که این مشگلات است که باعث رشد و پیشرفت ما می شود

طرز فکر

معمولا زمانی که برای ما یک مشگلی پیش می آید نوع نگاه ما به اون بسیار تعیین کننده است. اینکه طرز فکرت چطوری است طرز فکر ایستا دارید یا طرز فکر رشد و فراوانی. کسی که طرز فکر رشد داره مشگل را راهی برای رشد و بهتر شدن خودش می بینید به عبارتی مشگل را یک چالش می بیند و تلاش می کند تا آن چالش را حل کند. اما فردی که طرز فکر ایستا دارد مشگلات را دائمی و ایستا می بینند و سعی نمی کنند در راستای آن قدمی بردارند.